Autor zakończył prowadzenie bloga. Zapraszamy do zapoznania się z dotychczasowymi cennymi rozważaniami autora z życia Słowem Bożym.

Niewątpliwie jesteśmy świadkami dość krytycznego okresu w historii kościoła w naszym kraju. Prawie codziennie dochodzą do nas niepokojące informacje ukazujące grzechy hierarchów i duchownych, "głupie" wypowiedzi różnego rodzaju osób na temat nauczania kościelnego, wycinki z podręczników do religii, które ośmieszają twórców ich niekompetencją. Wszystko to tworzy taki mocno negatywny obraz Kościoła, wprost zniechęcający do niego. Czy jednak te informacje przekazują prawdę o Kościele? Raczej nie, gdyż są to dość tendencyjne i złośliwie wybierane informacje, które realizują zasadę dziennikarską wyrażoną w zdaniu "dobra wiadomość to zła wiadomość". Afery pedofilskie są na pewno bardziej poczytnym zdarzeniem niż zakonnice opiekujące się dziećmi niepełnosprawnymi. Niewątpliwie proboszcz pazerny na kasę jest ciekawszym obiektem od proboszcza, który ostatnie pieniądze oddaje biednym. W tej polskiej narracji całkowicie pomija się kościoły mniejszościowe, różnego rodzaju wspólnoty, które wykonują dobrze swoją misję duszpasterską. Nie chce powiedzieć, że te wszystkie afery są naciągane, żadną miarą, ale te wszystkie afery są jedynie negatywnym przykładem w porównaniu z ogromnym pozytywnym dziełem tysięcy anonimowych liderów i duchownych Kościoła wykonujących swoją misję. Chcąc mieć obraz Kościoła musimy spojrzeć poza łamy prasy i dostrzec Kościół jako dzieło Boże, który czasami ma w swoich szeregach osoby, które nigdy tam nie powinny się znaleźć.

Dawno nie pisałem nowego postu. Pora się poprawić. Aktualnie żyjemy epidemią groźnej choroby. Prawie zamarło życie towarzyskie i kościelne, wielu z nas musi siedzieć w domu jak w więzieniu. Ta sytuacja rodzi w nas pytania o karę Bożą. Czy ta epidemia to nie odpowiedź Boga na laicyzację świata? Nie znam odpowiedzi na tak postawione pytanie. Nie ma żadnych przesłanek ku temu. Warto jednak uzmysłowić sobie prawdę o naszym przemijaniu, o budowaniu życia na fałszywych fundamentach konsumpcjonizmu. W oka mgnieniu okazuje się, że nasz dobrobyt zbudowany na produkowaniu i posiadaniu może zachwiać mały niewidoczny okiem mikrob. Może po prostu wpadliśmy w pułapkę posiadania i zdobywania. Siedząc w domu z rodzinami możemy odkrywać inne wartości, szukać radości życia w budowaniu relacji międzyludzkich, w życiu w wolniejszym tempie. Dzisiejsza sytuacja kieruje też nasz wzrok na Boga i jego Słowo. Dostrzegamy jak wiele zależy od Stwórcy a jak mało od nas. Może warto w tym kontekście zaufać Bogu bardziej i mocniej. Podzielcie się swoimi przemyśleniami na ten temat.

Bóg napisał do nas list, a w zasadzie wiele listów, zapisane zostały w zbiorze, który się nazywa Biblią. W dzisiejszych czasach jest to jedna z łatwiej dostępnych pozycji na rynku. Można kupić ją w wielu księgarniach, przez Internet, jest przetłumaczona na prawie wszystkie języki. Jednocześnie jest to księga najbardziej zapomniana i najrzadziej czytana. Dlaczego tak jest? Dlaczego najważniejsze poselstwo skierowane do człowieka jest jednocześnie najbardziej ignorowanym przesłaniem? Te pytania można sprowadzić do bardzo osobistego pytania, czy ty czytasz Biblię? Czy znasz jej przesłanie? Czy starasz się stosować do przekazanych w niej zaleceń? Czasami się zastanawiam, czy możemy siebie nazywać chrześcijanami, skoro nie znamy Słowa Bożego? Przecież ignorowanie tak wielkiego przekazu jest ignorowaniem autora, który za nim się kryje. Chciałbym zachęcić czytelników do uczynienia Biblii swoją podstawową, codzienną lekturą. Jeśli jeszcze nie czytałeś, to zacznij od ewangelii, np. Mateusza, potem przeczytaj pozostałe, następnie Dzieje Apostolskie i listy, na końcu Stary Testament. Wprowadź do swojego dnia codzienne czytanie Słowa Bożego jedynego listu, który do Ciebie napisał Bóg! Jeśli masz pytania i wątpliwości, czegoś nie rozumiesz to napisz do mnie, chętnie udzielę pomocy. Najlepiej pisać na adres tysnicki@poczta.onet.pl  

Bóg napisał do nas list, a w zasadzie wiele listów, zapisane zostały w zbiorze, który się nazywa Biblią. W dzisiejszych czasach jest to jedna z łatwiej dostępnych pozycji na rynku. Można kupić ją w wielu księgarniach, przez Internet, jest przetłumaczona na prawie wszystkie języki. Jednocześnie jest to księga najbardziej zapomniana i najrzadziej czytana. Dlaczego tak jest? Dlaczego najważniejsze poselstwo skierowane do człowieka jest jednocześnie najbardziej ignorowanym przesłaniem? Te pytania można sprowadzić do bardzo osobistego pytania, czy ty czytasz Biblię? Czy znasz jej przesłanie? Czy starasz się stosować do przekazanych w niej zaleceń? Czasami się zastanawiam, czy możemy siebie nazywać chrześcijanami, skoro nie znamy Słowa Bożego? Przecież ignorowanie tak wielkiego przekazu jest ignorowaniem autora, który za nim się kryje. Chciałbym zachęcić czytelników do uczynienia Biblii swoją podstawową, codzienną lekturą. Jeśli jeszcze nie czytałeś, to zacznij od ewangelii, np. Mateusza, potem przeczytaj pozostałe, następnie Dzieje Apostolskie i listy, na końcu Stary Testament. Wprowadź do swojego dnia codzienne czytanie Słowa Bożego jedynego listu, który do Ciebie napisał Bóg! Jeśli masz pytania i wątpliwości, czegoś nie rozumiesz to napisz do mnie, chętnie udzielę pomocy. Najlepiej pisać na adres tysnicki@poczta.onet.pl  

Środowiska LGBT stały się dość popularne w ostatnim czasie a to z powodu nagłośnienia ich problemów w społeczeństwie. Sławna już deklaracja podpisana w Warszawie prowadzi do dużego wybuchu emocji. Od wrogości do postaw afirmacji tych środowisk i przyznania im praw przysługujących małżeństwom. Może warto uzmysłowić sobie stosunek Biblii do związków jednopłciowych. Apostoł Paweł napisał: "Dlatego wydał ich Bóg na łup sromotnych namiętności, kobiety ich bowiem zamieniły przyrodzone obcowanie na obcowanie przeciwne naturze, podobnie też mężczyźni zaniechali przyrodzonego obcowania z kobietą, zapałali jedni ku drugim żądzą, mężczyźni z mężczyznami popełniają sromotę i ponosząc na sobie samych należną za ich zboczenie karę". Rz.1,26-27 Biblia traktuje tego typu zachowania jako grzech, stawiając ludzi obarczonych tym problemem w dość złej etycznej sytuacji. Z jednej strony ich czyny są etycznie naganne z drugiej strony są oni naszymi znajomymi, krewnymi i przyjaciółmi. Musimy uczyć się jako społeczeństwo akceptacji stylu życia nawet tych, z którymi się nie zgadzamy. Okazanie szacunku, zrozumienia to cechy, które są konieczne z punktu widzenia chrześcijańskiego daru miłości bliźniego. Z drugiej strony nie możemy akceptować grzechu i to dotyczy nie tylko tych środowisk, ale też wszystkich którzy żyją seksualnie poza małżeństwem rozumianym jako związek mężczyzny i kobiety oficjalnie zawarty przed Bogiem. Co więcej za legalny Biblia uznaje jedynie pierwsze małżeństwo, gdyż Jezus zakazał rozwodów. Prześladowanie osób ze środowisk LGBT jest złem, deklaracja warszawska wychodzi naprzeciw tym którzy są odrzucani społecznie i pragnie w miarę możliwości udzielić im pomocy, tak zresztą jak udziela się pomocy w przypadku przemocy rodzinnej, mobbingu i tym podobne. Wykorzystywanie zaś losu tych ludzi do walki politycznej z okazji wyborów nie powinno mieć miejsca. Tym bardziej, że w wypowiedziach po obu stronach pada wiele słów raniących, obraźliwych i nie na miejscu w cywilizowanej debacie.

Losy patriarchów Izraela są tragiczne. Między innymi czytamy: Wtedy rzekł Juda do braci swoich: jaki pożytek z tego, że zabijemy brata naszego i zataimy, żeśmy go zabili? Chodźcie, sprzedajmy go Ismaelitom, nie podnosimy na niego ręki naszej, gdyż jest on bratem naszym i z ciała naszego. I usłuchali go bracia. 1Moj.37,26-27 Zastanawia mnie skąd wzięła się taka nienawiść braci do siebie. Zamiast się wspierać walczyli ze sobą aż do momentu, gdy jeden z nich został sprzedany do niewoli. Nienawiść, powolne gromadzenie się bardziej lub mniej uzasadnionych pretensji prowadzi w konsekwencji do wydarzeń, które wymykają się spod kontroli. Nie chodzi tutaj tylko i wyłącznie o aspekt historyczny, ale niech ta historia będzie przestrogą dla nas. Relacje w rodzinie nie zawsze są dobre, brak wzajemnego szacunku, egoizm, chciwość jakże często prowadzą do sytuacji, gdy zamiast miłości w rodzinach jest nienawiść. Nie jest to Boże zjawisko, nie jest to dobre zjawisko. Może czasami warto zrezygnować ze swoich racji, aby pojednać się z rodziną? Jak wyglądają twoje relacje rodzinne i co możesz zrobić, aby były lepsze? Niech to pytanie zostanie z nami na dłużej.

"Niechaj mowa wasza będzie: tak – tak, nie – nie, bo co ponadto jest, to od złego. Mat.5,37" Przewodni tekst mówi nam o wiarygodności chrześcijanina. Warto zadać sobie pytanie: czy w oczach moich znajomych jestem wiarygodny? Czy wierzą w to co mówię, czy ufają mi? Są to niezmiernie ważne pytania, świadczące o jakości naszego życia. Niestety wielu tworzy maski i próbuje przekonać środowisko, że są w istocie kimś innym niż w realu. Jednak przybranie takiej maski, nie jest skuteczne. Dość szybko obserwatorzy dostrzegą rysy na takim wizerunku i przestaną nam wierzyć i ufać. Jezus wzywa abyśmy żyli na tak lub na nie, abyśmy zawsze postępowali szczerze i uczciwie do tego stopnia, że obserwatorzy dostrzegą w nas prawdę i nam zaufają. Czy takie jest twoje życie? Zastanów się.  

Wkrótce będziemy głosować w kolejnych wyborach samorządowych. Od naszego niewielkiego udziału zależy kto nami będzie rządził przez kolejne lata. Do wyboru mamy jak zawsze liczne opcje i różne programy. Wystarczy wybrać swój i oddać głos na tę listę, której program jest bliski memu sercu. Przy okazji wyborów warto się zastanowić nad etycznym wymiarem głosowania. Oddajemy głos na ludzi najczęściej niewierzących, lub tradycyjnie wierzących. Czasami patrząc się na poglądu ugrupowań na jakie głosujemy mamy wątpliwości, co do ich etyki. Raz po raz media ukazują skandale z politykami na pierwszym miejscu, pojawiają się różne pomysły sprzeczne z etyką chrześcijańską, mamy partie i organizacje typowo populistyczne i udające ugrupowania chrześcijańskie. Jak w tym wszystkim się znaleźć w roli wyborcy? Prawie zawsze jest to wybór "mniejszego zła" gdyż nie ma partii repezentującej idealnie moje poglądy etyczne, społeczne, gospodarcze. Spoglądam na ten temat od strony celów wybieranych do samorządu. Oni nie mają prezentować głosu kościoła takiego, czy innego, ale oni mają poprowadzić gospodarkę regionu w dobrym kierunku. I to ten kierunek rozwoju jest tutaj priorytetem. Powinni być uczciwi, gorliwi, pracujący dla dobra innych a nie swojego, powinni popchać sprawy w dobrym kierunku. Musimy mieć świadomość, że od naszego wyboru zależy rozwój przez najbliższe lata. Co myślicie na temat dylematów wyborczych w kontekście chrześcijańskiej odpowiedzialności za życie swoje i innych?

Dzisiaj instytucja małżeństwa przeżywa kryzys. Młodzi czekają ze ślubem wiele lat prowadząc życie poza małżeńskie i wychowując swoje dzieci. Żonaci jakże często rozwodzą się i traktują to jako normalność. Wszystkie te wydawać by się mogło świeckie elementy przechodzą też do Kościoła. Coraz częściej zbory muszą stawać przed wyzwaniem jakim jest upadek małżeństwa, czy też problemy w nim. Z drugiej strony po latach wspólnego życia pojawiają się konflikty, nienawiść, walka wewnątrz małżeństw, spory nie rozwiązane od lat. Gdzieś w ferworze życia znikła "pierwsza miłość" małżonków i zapomnieli, co było u początków ich fascynacji sobą. Wszystkie te elementy mają swoje źródło w egoizmie i grzeszności człowieka. W przypadku par żyjących poza małżeństwem jest to niejednokrotnie postawa egocentryzmu, aby mieć korzyści małżeńskie bez brania dożywotniej odpowiedzialności za partnera. W małżeństwie zaś walka o pozycję w związku, próba wywyższenia siebie ponad partnera, próba zdominowania drugiej osoby ma też swoje źródło w egoizmie i braku miłości w Biblijnym zrozumieniu. Warto tutaj przytoczyć słowa z listu do Hebrajczyków:

Małżeństwo niech będzie we czci u wszystkich, a łoże nieskalane; rozpustników bowiem i cudzołożników sądzić będzie Bóg Hbr.13,4

Mocne słowa i jakże prawdziwe. Małżeństwo to nie tylko moja prywatna sprawa i ewentualnie sprawa mojego partnera. Małżeństwo to dzieło Boga w nas, to Boży plan dla mnie i dla niej, to zobowiązanie jakie bierzemy wobec Stwórcy. Jakie więc powinno być moje małżeństwo? Ono jest probierzem mojej wiary. Gdy pogardzam partnerem, gdy oddaję się cudzołóstwu to jednocześnie pogardzam Bogiem i nie wierzę w jego zasady i prowadzenie. Warto uzmysłowić sobie tę prawdę. Niech nasze małżeństwa i życie erotyczne będzie przebiegało wg zasad Bożych a my miłujmy naszych współmałżonków jak Chrystus umiłował kościół poświęcając im siebie, swoje ego i służąc jedni drugim w miłości.